Η πόλη

φωτογραφίες : Τζένη Κοντοπούλου

Ο τρόπος ανάγνωσης της πόλης σύμφωνα με τον Barthes είναι υποκειμενικός. Γι αυτόν η πόλη μπορεί να αναγνωστεί σαν ένα αστικό κείμενο μέσα στους δρόμους της ,καθώς την κοιτάμε και καθώς ζούμε μέσα σε αυτή. Όποιος κινείται ανάμεσα στην πόλη, είναι ένα είδος αναγνώστη που, ανάλογα με τις δεσμεύσεις και τις κινήσεις του, ιδιοποιείται θραύσματα του προφορικού λόγου προκειμένου να τα ενεργοποιήσει μυστικά

Μέσα από αυτόν τον υποκειμενικό τρόπο ανάγνωσης η πόλη αλλάζει πρόσωπα και γίνεται αντιφατική.

Η πόλη της εμπειρίας είναι ταυτόχρονα πόλη του ονείρου και του εφιάλτη(Margaret Atwood, Cat’s Eye). Σε αυτήν άλλος κάνει φίλους , άλλος ονειρεύεται ή παρατηρεί κ.λ.π. Η φαντασιακή πόλη του καθένα συναντά την πραγματική για να δημιουργήσουν την ιδιαίτερη προσωπική σχέση ανθρώπου και χώρου. Από αυτή την πόλη που την βιώνουμε προσωπικά, ωθούμαστε να ανακαλύψουμε στον πραγματικό δομημένο χώρο της, τα χειροπιαστά σημάδια που θα επικυρώσουν το φαντασιακό ως πραγματικό. Αλλιώς η φυσική καταστροφή της πόλης την μνήμης θα είναι συντριπτική.

Περπατώντας υποστηρίζει ο DeCarteau οι χρήστες της πόλης βιώνουν και δημιουργούν έναν αστικό χώρο που δεν μπορούν να «δουν» και αυτό επειδή δεν μπορούν να βρίσκονται παρά μόνο στον χώρο που καταλαμβάνουν κάθε φορά σε μια δεδομένη χρονική στιγμή. Μέσα από την ενέργεια του περπατήματος οι χρήστες της πόλης γράφουν και ξαναγράφουν την πόλη ως δικό τους χώρο δημιουργώντας αποσπασματικές ιστορίες που συνδέονται μεταξύ τους. «Τα δίκτυα που σχηματίζουν αυτά τα μετακινούμενα διασταυρωμένα γραπτά συνθέτουν μια πολύπλευρη ιστορία που δεν έχει ούτε συγγραφέα, ούτε θεατή, που διαμορφώνεται από τις κατακερματισμένες αυτές διαδρομές και μεταβολές του χώρου : όπως και οι αναπαραστάσεις, παραμένει καθημερινά και απροσδιόριστα «άλλη»De Cartaeu(1988:93)

πηγές:Deborah Stevenson Πόλεις και Αστικοί Πολίτισμοι