Πείτε μου, μη βρέθηκε η σκάφη που, παλιά,
λουζόμουνα με ήλιο και με χιόνι
ή τα μαλλιά που φύλαξε απ' την πρώτη μου κουρά
η μάνα που ακόμα ρούχα απλώνει.
Το πτυελοδοχείο του Μπακούνιν το χυτό,
συντρόφια, μήπως βρέθηκε και κείνο,
να φτύσω μέσα με οργή που οι νέες εποχές
με κάνουνε να μοιάζω με κρετινο.
στίχοι από το San Michele*, του Θανάση Παπακωνσταντίνου
φωτογραφίες: Γιάννης Ζινδριλής
*Αφορμή για το συγκεκριμένο τραγούδι υπήρξε η ταινία των αδερφών Taviani "San Michele aveva un gallo" όπου ο φυλακισμένος για 10 χρόνια στην απομόνωση αναρχικός Τζούλιο Μανιερι κατά την μεταγωγή του σε άλλη φυλακή συναντάει νεότερους πολιτικούς κρατούμενους και επιδιώκει να μάθει μέσα απο τις ιστορίες τους (να βρω ξανά του νήματος τη άκρη) την πολιτική κατάσταση που επικρατεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου