Μαζέψαμε όπως-όπως, κάποιες φωτογραφίες για "το τέλος του κόσμου" και τώρα περιμένουμε το κύκνειο άσμα του...
φωτογραφία του Βαρδακαστάνη Νίκου
-
φωτογραφία του Βιτσαρόπουλου Γιώργου
-
Το τέλος του κόσμου και η απεικόνισή του στο κάδρου της φωτογραφίας είναι αντίρροπες έννοιες. Η φωτογραφία προστατεύει τα θέματά της στην γυάλα του άφθαρτου. Το τέλος του κόσμου έχει ήδη παρέλθει, αφού οι λέξεις και εικόνες που τον περιγράφουν έχουν μετουσιωθεί αναζητώντας την εκ νέου νοηματοδότησή τους. Ο θρήνος της απώλειας μοιάζει μάταιος καθώς εμπεριέχει την ελπίδα για την ακολουθία των αναστάσιμων ψαλμών. Άτυχη χρονική συγκυρία καθώς μπροστά μας είναι τα Χριστούγεννα που δεν περιλαμβάνουν την ανάσταση στο ρεπερτόριο τους παρά μόνο την γέννηση.
Η φωτογραφία απεικονίζει τον κόσμο σε ώρα που το σκοτάδι δεν έχει φύγει και το φως της αυγής δεν είναι ξεκάθαρο, είναι η ώρα που κυκλοφορούν τα τέρατα. Η φωτογραφία αναζητά την αναμνηστική της θέση επάνω στο μαρμάρινο μνήμα του αυτονόητου.
φωτογραφία και κείμενο του Ζινδριλή Γιάννη
-
 |
φωτογραφία της Κοντοπούλου Τζένης
- |
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου