Το τέλος του κόσμου

Μαζέψαμε όπως-όπως, κάποιες φωτογραφίες για "το τέλος του κόσμου"  και τώρα περιμένουμε το κύκνειο άσμα του...

φωτογραφία του Βαρδακαστάνη Νίκου

-

φωτογραφία του Βιτσαρόπουλου Γιώργου

-

Το τέλος του κόσμου και η απεικόνισή του στο κάδρου της φωτογραφίας είναι αντίρροπες έννοιες. Η φωτογραφία προστατεύει τα θέματά της στην γυάλα του άφθαρτου. Το τέλος του κόσμου έχει ήδη παρέλθει, αφού οι λέξεις και εικόνες που τον περιγράφουν έχουν μετουσιωθεί αναζητώντας την εκ νέου νοηματοδότησή τους. Ο θρήνος της απώλειας μοιάζει μάταιος καθώς εμπεριέχει την ελπίδα για την ακολουθία των αναστάσιμων ψαλμών. Άτυχη χρονική συγκυρία καθώς μπροστά μας είναι τα Χριστούγεννα που δεν περιλαμβάνουν την ανάσταση στο ρεπερτόριο τους παρά μόνο την γέννηση. 

Η φωτογραφία απεικονίζει τον κόσμο σε ώρα που το σκοτάδι δεν έχει φύγει και το φως της αυγής δεν είναι ξεκάθαρο, είναι η ώρα που κυκλοφορούν τα τέρατα. Η φωτογραφία αναζητά την αναμνηστική της θέση επάνω στο μαρμάρινο μνήμα του αυτονόητου.

φωτογραφία και κείμενο του Ζινδριλή Γιάννη

-

φωτογραφία της Κοντοπούλου Τζένης

-

Για τους αφανείς ήρωες της "οικείας πόλης"

*Αντί εισαγωγής:

Σχεδόν κάθε σημείο που φωτογραφήθηκε ήταν μια παραπομπή σε ένα κινηματογραφικό flash-back προσωπικών βιωμάτων. Δημιουργούταν ένα αίσθημα παρόμοιο με αυτό που συναντάει κανείς στην παιδική του ηλικία όταν του ζητούσαν να περιγράψει την πόλη ή το χωριό του κ.λ.π. Αυτό επηρέασε, σε κάποιο βαθμό τον τρόπο απεικόνισης των τοπίων. Η περιγραφή, βγήκε λίγο πιο σκοτεινή από αυτή που θα έκανε κανείς στα παιδικά του χρόνια. Νυχτερινά τοπία φιλτραρισμένα από τις σύγχρονες κινηματογραφικές εικόνες και όχι από τα παραμύθια και τα παιδικά cartoon.

Δεν υπάρχει κόσμος ο οποίος βρίσκεται κάπου ή κάνει κάτι. Έτσι ίσως τονίζεται περισσότερο η αίσθηση [...] κάτι απόκοσμου. Σε άλλες περιπτώσεις τονίζεται περισσότερο, απλά το περιβάλλον μέσα στο οποίο εξελίσσεται η ζωή μας. Σε κάθε περίπτωση ο θεατής έρχεται αντιμέτωπος με μια πόλη η οποία είτε του είναι οικεία από τα δικά του βιώματα είτε του γίνεται οικεία μέσω των φωτογραφιών.

Ε.Κοντοπούλου

*Το απόσπασμα είναι από το κείμενο της πτυχιακής εργασίας "Οικεία Πόλη" που έγινε υπό την επίβλεψη του Ν.Παναγιώτοπουλου

Τζένη Κοντοπούλου