...Μετά ήρθε η άνοιξη, η μεγάλη εποχή των ταξιδιών, και στη δικιά μας διασκορπισμένη συμμορία, ο καθένας ετοιμαζόταν για κάποιο ταξίδι...
...Υποσχέθηκα στον ευατό μου να πάρω τον ίδιο δρόμο όταν θα μύριζε πραγματικά άνοιξη και θα άνοιγαν οι τόποι.
Κι αυτός ήταν πραγματικά ο τρόπος που άρχιζαν όλες μου οι εμπειρίες του δρόμου και τα πράγματα που επρόκειτο να γίνουν είναι πολύ φανταστικά για να τα αποτυπώσει κανείς...
...Τον μήνα Ιούλιο του '47, έχοντας οικονομήσει καμιά πενηνταριά δολάρια απ' τη σύνταξή μου σαν παλαίμαχος στο στρατό, ήμουν έτοιμος να φύγω για τη Δυτική Ακτή. Ο φίλος μου Ρεμί Μπόνκερ, μου 'χε γράψει από το Σαν Φρανσίσκο λέγοντάς μου ότι μπορούσα να μπαρκάρω μαζί του σ' ένα ατμόπλοιο που έκανε το γύρο του κόσμου. Ορκιζόταν πως θα μπορούσε να με βολέψει κάτω στο μηχανοστάσιο. Του απάντησα, λέγοντάς του πως θα ήμουν ευχαριστημένος μ' ένα παλιό φορτηγό, αν μπορούσα να κάνω μερικά μεγάλα ταξίδια στον Ειρηνικό...
..."τι θα κάνεις με το τομάρι σου Εντ;" ρώτησα.
"Δεν ξέρω" είπε. "Απλώς τραβάω το δρόμο μου. Απολαμβάνω τη ζωή"...
...Ο Αποσπερίτης θα ρίχνει και θα σκορπίζει τώρα τις χλωμές του ακτίνες πάνω στο λιβάδι, μόλις πριν από τη βαθιά νύχτα που ευλογεί τη γή, που σκοτεινιάζει όλα τα ποτάμια, που σκεπάζει όλες τις βουνοκορφές και κλείνει μέσα της ως την τελευταία ακτή, και κανείς, κανείς δεν ξέρει τι θα συμβεί στον καθένα...
Σκόρπια λόγια από το βιβλίο του Jack Kerouak "On the road"
Φωτογραφίες: Γιάννης Ζινδριλής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου